Een belangrijke rode draad in de derde druk van Huisvestingsmanagement is de breder wordende scope van het vakgebied. De huisvestings-professional wordt steeds meer een verbinder die, vanuit een helicopterview, met de juiste kennis en vaardigheden, verschillende invalshoeken verenigt. We lichten er voor dit artikel enkele onderwerpen uit, die het belang van integratie van verschillende waarden, behoeften en belangen onderstrepen.

Of je de opkomst van activiteitgerelateerde flexplekken moet vrezen of toejuichen, hangt af van je werk, je psychologische behoeften en je gedragspatronen. De inzichten uit dit promotieonderzoek kunnen in de praktijk worden gebruikt om de werkomgeving beter af te stemmen op de uiteenlopende behoeften binnen een organisatie. De belangrijkste verbeterpunten betreffen de ondersteuning van concentratiewerk.

Het model van Joroff et al., met vijf stadia in de ontwikkeling van corporate reals estate management, vormt al meer dan 25 jaar een bruikbare leidraad voor het vakgebied. In dit artikel wordt het model toegelicht en uitgebreid met een zesde ontwikkelingsstadium: de ‘business and user strategist’ – de huisvestingsprofessional die een organisatie- én mensgerichte werkomgeving creëert.

Het kantoor heeft in de afgelopen decennia een metamorfose ondergaan. Het heeft zich ontwikkeld tot een dynamisch knooppunt van fysieke en digitale interacties. Deze ontwikkeling roept nieuwe vragen op, die aandacht van managers vereisen. In een beschouwend artikel nemen de auteurs enkele daarvan onder de loep.

De tevredenheid over activiteitgerelateerde werkomgevingen valt vaak tegen. Onderzoek suggereert dat werknemers niet vaak of helemaal niet van plek wisselen. In hoeverre is hun wisselgedrag gerelateerd aan hun tevredenheid? Welke factoren kunnen verschillen in wisselgedrag verklaren?

Werkpatronen van kenniswerkers zijn structureel aan het veranderen. Dit heeft grote invloed op de vraag naar huisvesting en de taakuitoefening van workplace managers. Om werkomgevingen te creëren die zowel organisatiegericht als mensgericht zijn, is behalve kennis van gebouwen en organisaties ook inzicht nodig in de wensen en het gedrag van mensen.

Dit artikel presenteert een nieuw Value Adding Management (VAM)-model dat als doel heeft besluitvormers te ondersteunen bij het identificeren van geschikte interventies in gebouwen, andere faciliteiten en diensten die waarde toevoegen aan de organisatie, om de implementatie ervan te beheren en om de output en resultaten te meten.

Deze paper beschrijft de resultaten van een onderzoek waarin Leesman data van 47.913 kantoorgebruikers zijn geanalyseerd, om inzicht te krijgen in ervaren verschillen tussen ‘moderne’ en ’traditionele’ kantooromgevingen. Voor beide kwamen zowel plussen als minnen naar voren.

Het Nieuwe Werken gaat momenteel een tweede fase in. Van een periode waarin de bricks en de bytes centraal stonden in het veranderingsproces, naar een periode waarin het veranderen van behaviour leidend is. Dit gaat gepaard met meer aandacht en ruimte voor individuele verschillen en het vraagt om innovatie op het snijvlak van HRM, ICT en FM. Wat betekent dit voor facility managers?

Mensen zijn verschillend, ook in wat ze nodig hebben om hun werk goed te kunnen doen. Het belang van een inclusief kantoor neemt toe, maar is het wel realistisch, als je met zoveel verschillen rekening moet houden? Ik denk van wel. Maar het vraagt wel een andere benadering dan we gewend zijn, met als belangrijkste elementen: inzicht in behoeften, een passende werkplekmix, en een inclusieve werkcultuur.

Een betere samenwerking, versterking van leefkracht en meer flexibiliteit. Dat moest bereikt worden met de nieuwe kantoorinrichting van zorgverzekeraar Menzis. De uitkomsten zijn niet alleen relevant voor Menzis, maar voor alle organisaties die hun werkomgeving doelgericht vernieuwen; vandaar deze whitepaper.

Zit-sta bureaus werden lange tijd gezien als een hulpmiddel voor mensen met rugproblemen. Onderzoek en ervaring leert ons echter dat zit-sta bureaus evenzeer geschikt zijn voor mensen zonder rugklachten. Verhoogde productiviteit, meer beweging en meer energie zijn allemaal zaken die gelinkt worden aan zit-sta bureaus.

Deze blog gaat over het belang van zelfkenis in de context van plaats- en tijdonafhankelijk werken. Inzicht in individuele behoeften vormt  niet alleen de basis voor een passende werkomgeving, het draagt ook bij aan optimaal gebruik van diezelfde werkomgeving. Én aan een inclusieve werkcultuur. 

We kunnen inmiddels wel vaststellen dat het post-corona kantoor een aanzienlijk lagere gemiddelde benuttingsgraad kent dan het pre-corona kantoor, en dat dit zo zal blijven. Hoe erg is dat? De businesscase is niet verslechterd, maar kan – met een weloverwogen, waardengerichte benadering – vaak wél worden verbeterd.

Tijdens de vervolgbijeenkomst bij Arkin zoomden we in op de inzet van technologie voor ruimtereservering en bezettingsmeting, als enabler voor stressloos en efficiënt kamergebruik. Het bleek geen panacee, wel een solide basis om samen stappen in de gewenste richting te zetten.

In de zorg richt ‘samen beslissen’ zich op keuzes uit behandelopties, rekening houdend met medisch-professionele overwegingen van de behandelaar én persoonlijke overwegingen van de cliënt c.q. patiënt. Volgens mij is deze benadering veel breder toepasbaar in de context van het hybride werken.

Ik vind Hybride Werken een ongelukkige term omdat het de blik op de toekomst van werk vernauwt tot X % thuiswerken en 100-X % op kantoor. Terwijl er veel meer valt te kiezen en te integreren: naast thuis en kantoor ook allerlei third places; naast flexibiliteit in plaats ook in tijd; face-to-face, online en mixed presence interactie; synchrone en asynchrone samenwerking.

Het verbinden van nieuwe werkpatronen, toekomstvisie en integraal faciliteren vraagt om een stevige centrale regie. Hierbij zie ik de kracht van multidisciplinaire samenwerking, met inbreng vanuit staf en lijn. De urgentie om deze vraagstukken nu serieus op te pakken wordt breed gevoeld.

Op 24 februari werd in De Monitor de kantoortuin aangewezen als een grote boosdoener bij ziekteverzuim. De komende periode geven experts van Smart WorkPlace een reactie. In de tweede aflevering Jan Gerard Hoendervanger van Healthy Workplace.

De vergelijking tussen zitten en roken heeft een inmiddels versleten slogan opgeleverd, maar gaat verder behoorlijk mank. Laten we de slogan omvormen tot een intrigerende vraag: Wat is het nieuwe roken? 

Kantoorwerkplekken vergelijken met de vliegtuigindustrie is een te simplistische vergelijking. Dat vindt expert Jan Gerard Hoendervanger van Smart WorkPlace partner Healthy Workplace.

De kantoortuin. Volop creativiteit, communicatie en samenwerking, zoals de bedoeling was van de kantoortuin? Vergeet het maar. Het tijdperk van verplicht thuiswerken loopt op zijn eind en wie een kantoorbaan heeft, mag (of moet) straks weer aan de bak in de kantoortuin. Maar wie groeien en bloeien daar eigenlijk het best?

De bewijzen dat werknemers ongelukkig en gestrest worden in open kantoortuinen, stapelen zich op. Toch zie je ze nog overal. Waarom? Omdat kantoortuinen de kreten verbeelden die je terugvindt in managementspeechesen de strategische plannen van bedrijven,

Of je de opkomst van het flexkantoor moet vrezen of toejuichen, hangt af van je werk, je psychologische behoeften en je gedragspatronen, zo blijkt uit het promotieonderzoek van Jan Gerard Hoendervanger.

Daar lijkt het wel op, zegt organisatiepsycholoog Jan Gerard Hoendervanger. Hij haalt onderzoek aan van de Britse University of Exeter, waarbij proefpersonen tests deden in een kantoorruimte in het lab.

Op 13 april begint de WorkPlace Academy met de basisopleiding workplace management. Hoofddocent Jan Gerard Hoendervanger: “De tijd is rijp voor een integrale benadering.”

Op 8 april promoveerde Jan Gerard Hoendervanger op het flexkantoor. Het inspireerde Theo van der Voordt, net als Hoendervanger expert bij Smart WorkPlace, tot deze blog.

Op 7 oktober sprak Jan Gerard Hoendervanger over welzijn in relatie tot de werkomgeving tijdens het webinar ‘Is vastgoed de sleutel voor wellbeing?’. Hij kreeg naar aanleiding daarvan verschillende vragen.

De vaste werkplek loslaten valt niet mee, laat wetenschappelijk onderzoek zien. De behoefte aan privacy en sociale verbondenheid wordt vaak onderschat. Bezint eer ge begint, is de boodschap.

Je schuift er aan waar je wilt en je kunt snel contact leggen met je collega’s, is het idee. Met zijn allen werken in grote kantoortuinen is onmiskenbaar een trend. Maar je kunt hoorndol worden in zo’n omgeving. Hier vind je een tweedelig artikel van de Volkskrant over de open inrichting en kantoortuinen.

Jan Gerard Hoendervanger doet onderzoek naar de psychologische aspecten van activiteitgerelateerde werkomgevingen. Hij zou graag zien dat werkruimtes worden aangepast. Het werk waarbij je geconcentreerd moet zijn, komt namelijk nogal in het gedrang in de huidige kantoorgebouwen.

Een combinatie van een rustige thuisbasis, uitnodigende centrale ontmoetingsruimten, stilteplekken voor concentratie en een aantal gesloten overlegruimten zijn volgens recent onderzoek de primaire succesfactoren voor activiteit gerelateerd werken (ABW).

In ’10 vragen aan Jan Gerard Hoendervanger’ komen vragen aan bod als ‘Wat zijn de elementen van het succesvol implementeren van een verandering binnen de werkomgeving?’, ‘Wat is jouw visie op Activiteit Gerelateerd Werken?’ en ‘Welke trends en technologieën zijn de komende jaren van invloed op werk?’.